هن سنڌ جي ڌرتي لاءِ قُربان ڪندس سِر کي،
آزاد رهنداسون، ڀلي ڪوئي اچي پرکي.
هن پنھنجي سِنڌ جا هي وڻ ٽڻ بہ وڻن پيا،
ٻنا ٻارا پوکون پاڻي، وستيون واهڻ بہ وڻن پيا،
ڀلي مينھن وسن موجون، برسات بہ پئي برسي.
ٿر ريگ جبل تون ڏس، بر بحر روانۡ درياه،
گلشن جي نظارن ۾ گل ڦل بہ آهن ٽڙيا،
مھراڻ جو ساغر هي سيراب ڪري بر کي.
هيءَ مانجهي امن اڄ ٿو ڪري عرض خُداوندا،
تون سائين اسان جو، اسين آهيون تنھنجا بندا،
آباد ڪجو مولا هر ڳوٺ ڳلي هر گهر کي.