شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

هڪ ظلم زماني جو، ٻيو يار رُسي ويو آ،

هڪ ظلم زماني جو، ٻيو يار رُسي ويو آ،
ڪٿي راحت هوندي ڀلا رهندو روح سڪي ويو آ.
اڄ ميڙ ڪري ٿا وڃن، سڄو راڄ وڃي رئندو،
پرين خيال ڪري اڄ آ، نہ تہ نوجوان مري ويندو،
پرين ڳالھ ٻڌي پيو چوي، اڃا تير گسي ويو آ.
منھنجون اکڙيون کولي چون اللھ اللھ معافي،
ھن درد پچايا ھَن پنھنجي قوت آھر ڪافي،
جڏھن درد وڌي ويو آ تڏھن ڌيان منجهي ويو آ.
منھنجون اکڙيون آليون ھَن ۽ قيامت سمجهان ٿو،
ڄڻ ڏينھن حشر جو آ ۽ شامت سمجهان ٿو،
قريب روئي ائين پيا چون، اڄ امن عاشق ڪسي ويو آ.