تنھنجي پيار کي پرکي يار ڇڏيم،
توکان پنھنجو پلي تڏهن پيار ڇڏيم.
هر رات جو تو وٽ ايندو رهيس،
تنھنجي در جي غُلامي ڏيندو رهيس،
طعنا مهڻا ماڻهن جا سھندو رهيس،
پنھنجي گهر جو ڌنڌو ڪم ڪار ڇڏيم.
جاڏي رُخ ڦرئي مان بي تاڏي هلان،
جنھن سان ياري رکين تنھن سان ياري رکان،
هر حُڪم ڪرين پنھنجي دل سان مڃان،
مِٽ مائٽ، سنگت گهر ٻار ڇڏيم.
تو مون سان انگل جيڪي آر ڪيا،
مان مڃيندو رهيس تو جي يار چيا،
ڪري پورا ڏيکاريم وهنوار سِڌا،
پنھنجو لاهي ڪلهن تان بار ڇڏيم.
چوي اِمن مانجهي ڪجهہ درد هُجئي،
منھنجا ٻول بُڌين ڪو روح ريجهئي،
ڪو دڳ لڀئي ڪا سُرت پوئي،
دُکي درد ڪيو تڪرار ڇڏيم.