ڪري ناز سڄڻ ڪيئن نہ اري ٿو،
کسي دلڙي، من کي ماري ٿو.
ڪيف پروڪا، هيل بہ هلچل،
دلبر دل ڌُتاري ٿو.
چُڻ پُڻ، لُڇ لُڇ، تونس لڱن کي،
رهندا گهور اڀاري ٿو.
ميڙ گهڻي ۾ موج نہ من کي،
سر سان سور سلھاڙي ٿو.
غير سان گڏجي رات اويرو،
ڪنڊا لنڊيون لتاڙي ٿو
چوڻ اسان جو هلڪو سلڪو،
ڌيان اصل نہ ڌاري ٿو
منھنجو دُشمن پيارو مون کي،
خاميون ڪميون لنگهہ تاڙي ٿو.
سانوڻ جا هي ڏينھن سھانا،
ڪيئن آزاد امن وساري ٿو.