چون ٿا شعر اهڙو چئو، جنھن ۾ تعمير دولت ٿئي،
ڪرڻ هي عشق تباهي آ، ڇو اُلجهن ۽ ضلالت ٿئي.
هُجن پيسا ٺاهي وٺ تون، ماڙيون بنگلا ۽ محلاتون،
سڀ ڪنھن کي لڳين پيارو، جيڪا بہ چال چلاوت ٿئي.
پئسي سان ڪرڻ سولو، هر ڪم ٿئي دُنيا ۾ پر،
سڀ ڪجهہ ٿئي، بِنا اعتراض اُلفت ٿئي محبت ٿئي.
پئسن سان وٺ، کاڌو وٺ، اٽو اناج ۽ ڪپڙو وٺ،
وٺين گر دل چاهين هر چند، شفا ٿِئي ۽ شفاعت ٿئي.
محبوبن کي کپن پيسا، هي مزاج ۽ مجبوري،
ضرورت هر ٿيندي پُوري، هٿ ۾ ڪڏهن نہ بوريت ٿئي.
سواءِ پئسي ۽ ماني جَي، توکي آرام ڪِٿي ايندو،
اڇي ڪپڙي ۽ بِنا ان جي محبت مان مُصيبت ٿئي.
هُجي هڪ فِرج ٻيو ڊِش اينٽينا ۽ آءِ سي ٽيليفون،
وي آءِ پي هُجي ڪمرو، جنھن ۾ ڌن جي ڌراوت ٿئي.
پيجارو ۽ هُجن ڏوڪڙ، ڏُک ۽ ڏُڪر پوءِ ڇاجو آ،
پيسو پلو ۾ اِمن هُجي، پوءِ ٿي خير عافيت هُجي.