سانوڻ ساجن سونھن سنواري، ساعت توري سري نہ ٿي،
پيارا پيار جا پل نہ پلجن، پل پُٺيرو پري نہ ٿي.
گوڙ گونجي ٿي، غنچہ گل ۽ گاھ ڦُٽن ٿا مينھن وُٺي،
مھر خُدا جي موج ملھاري، مستي من جي مري نہ ٿي.
مستي من جي محبت چئجي، تنھنجي سنگت صحبت چئجي،
تو وٽ ڦاٿل دل ويچاري، مون ڏي واپس وري نہ ٿي.
بادل ڀرجن ساڻ سي بنجي، وس ڪري وسڪار وسن ٿا،
کُوءَ منجهان ٿي کنوڻ هي کيڏي، کامي کڄري کري نہ ٿي.
وڄ وراڪو ڏئي وري ٿي، ٺلھا ٺڪاءُ ڏئي ٺرندي آخر،
بوندون برسيون ٿاڌل ٿي وئي دل، امن هي ٺري نہ ٿي.