شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

ڪا ياد اچي وئي ايندي ايندي، مجنون پاڳل ٿيندي ٿيندي،

ڪا ياد اچي وئي ايندي ايندي، مجنون پاڳل ٿيندي ٿيندي،
رات ساري وئي سُن ۾ سرندي، درجو سائل ٿيندي ٿيندي.
هٿ مَليان ٿو خون ڪري اڄ، پنھنجي دل جو پنھنجي هٿ سان،
بي خودي ۽ سرڪشيءَ ۾، گهاءُ جو گهايل ٿيند ٿيندي.
دنياداري، موج بھاري، کيپ خُماري ۽ غِفلت طاري،
اهڙي هالت غير مواقف، تنھن کان تايل ٿيندي ٿيندي.
غير مليو اڄ راھہ ويندي،کُلي ڳالھہ سڄڻ جي ذُلفن جي،
ڊهندي ٺھن دي ٺھي وياسون، قرب ۾ قائل ٿيندي ٿيندي.
پنھنجي منھن ۽ تنہ ا بر ۾، ياد جا راڄ رُلائي ويٺُس،
مانجهي اِمن اڄ مُشڪل ڇاجي؟ سچ ڏي مائل ٿيندي ٿيندي.