شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

نـيـڻن تـنھنجن نِـمايو، گُهـنڊ گهور گهائي دل کي،

نـيـڻن تـنھنجن نِـمايو، گُهـنڊ گهور گهائي دل کي،
هـر تـير جــو نِـــشــانــو، ويــو آ پــار پــائــي دل کــي.
دُک درد دل جــــا، ســـاجـــن گُــفــتـــار ســـاڻ ٽــــارج،
غـم سُـور ڪــر ڪي هلڪا، دل ساڻ لائي دل کي.
مُشڪڻ سان موت ٽارين، دوزخ جــنــت ۾ بــدلي،
صورت هي صاف سھڻي، هــر بـار ڀائي دل کـــي.
حِــيلا ڪـــيم وســيلا، مِــنـتـن ســان دل مُــڙي نــا،
محـبوب اڄ اچـي مـن، مـڃ ڪـا مـڃـائـي دل کــــي.
مـانجهي اِمن جو مطلب، محبوب سان مُـدامي،
تـن من ۾ جيءُ ۾ جنھن جي تند تار تائي دل کي.