شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

ٿر جي ٿڌڙي هوا ۾، وُٺي مينھن موٽان،

ٿر جي ٿڌڙي هوا ۾، وُٺي مينھن موٽان،
ڏِسان عُمر اباڻان، ڪڍ قيدي ڪوٽان.
عمر مُلڪ منھنجي تي، مکڻيون مانڌاڻيون،
وُٺي مينھن مُند ۾، ادا ڦيرون ڦولارون،
ميھي، مرٽ، ڇانھين جون پڪيون هونديون پوکان.
پون ياد هرهر، اباڻن جون ڳالھيون،
لاهيان نہ سِر تان، ڪنيسن وينگس واليون،
رُئان نِير هاريان، لِڪيو منجهہ لوڪان.
اِجازت گهران ٿي، آرام ڪونھي،
آڇين طعام مون لاءِ، اهو طعام ڪونھي،
وڃان ويڙهي اِمن چئي، رنجيو ڪر نہ روڪان.