شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

گڏ سفر زندگي جو، ضروري ڪونھي پيارا،

گڏ سفر زندگي جو، ضروري ڪونھي پيارا،
رُڳو داءُ دل لڳي جو، ضروري ڪونھي پيارا.
پيار جي ڪيون يا پيٽ جي پرين
تنھنجو بار بندگي جو، صروري ڪونھي پيارا.
ڪجهہ تہ وڇوڙا بہ هُجن سڄڻ سائين،
رُڳو کيپ خوشي جو، صروري ڪونھي پيارا.
ڪجهہ ڪِري ڪجهہ ڪري بہ دل پلجي پنھنجي،
دارون دل ڀڳي جو، ضروري ڪونھي پيارا.
ويھہ گهڙي سِڪ تہ لاهيان ساجن،
ٺيڪو زندگي سڄي جو، ضروري ڪونھي پيارا.
تون جُدا مان جُدا رستو الڳ،
هِن ۾ هُجڻ سُستي جو، ضروري ڪونھي پيارا.
بس اِمن آزاد هُجي هر ڪو خوش هُجي،
سونھن لاءِ عاشقي جو، ضروري ڪونھي پيارا.