شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

محبت هڪ سخاوت آ، ڌراوت آ، شرافت آ،

محبت هڪ سخاوت آ، ڌراوت آ، شرافت آ،
هر ڪو ڌرم اُن سان هلي، سھڻي سُٺي سعادت آ،
محبت ۾ مرڻ گهرجي، محبت ۾ جيئڻ گهرجي،
عمر ساري تہ اُلفت ۾ نِمائي سِر هلڻ گهرجي،
ملي هٿ سان زهر قاتل پياسو ٿي پيئڻ گهرجي،
اُلفت ۾ عداوت کي ڪڏهين نہ جاءِ ڏيڻ گهرجي،
محبت هڪ رُجاوت آ محبت هڪ ڪرامت آ.
ڀلي تون آزماء اُن کي، تنھنجي لاءِ ڪو طريقت آ،
پلو ۾ پائي هيڪر ڏِس، ڪيڏي روح جي تہ راحت آ،
اڃا ڀي تون نٿو سمجهين، چئبو توکي ڪا غِفلت آ،
محبت ۾ وڃي سِر هي قسم رب جو شهادت آ.
محبت آ تہ غيرت آ، غيرت ۾ غنيمت آ،
غنيمت سان اِمن مانجهي حُسن ۽ هٺ حليمت آ،
سواءِ محبت جيئڻ ڪهڙو، تو سواءِ محبت آ تہ قيامت آ،
پَسين جَي هِت دنيا ۾ تون، محبت ئي تہ جنت آ،
محبت ۾ هيٺاهين آ ۽ محبت ۾ قيادت آ.