شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

اي دوست دل کڻي وئين، ڇا مون کي ڏنئي،

اي دوست دل کڻي وئين، ڇا مون کي ڏنئي،
وفا ڪندي بي خطا، جفا مون کي ڏنئي.
بي وفا تون ٿي وئين، ڪو ڏک مٺا ڪونھي،
پر غير سان گهمڻ جو، توکي حق سفا ڪونھي،
ڏوھ ڪھڙي ۾ صنم، سزا مون کي ڏنئي؟
ساري عمر توکان مٺا، ڪهڙو نفعو مليم،
گهر ٻار ڌن دولت عزت سڀ ڪجهہ صنم ويم،
هرهنڌ ويھي وفا عيوض، گِلا مون کي ڏنئي.
مانجهي امن مشڪل گهڙي گذري ويندي سڄڻ،
آخر دل پلي ويندم، سري ويندي سڄڻ،
جو ٿيو سو ٺيڪ پر صدما مون کي ڏنئي.