تو ڪئي توکي ڦٻي، تنھنجي ڪنڌ ۾ پئي ٺڳي ڙي،
ڪون مرنداسين ڙي تولاءِ ڪون مرنداسين.
منھنجي دشمن سان گُهمي اِهي گهاءُ ڏيندو ٿو رهين،
توسان ڪھڙي دل لڳي رهندو توکان دل ڀڳي ڙي.
توکي ڪنھن جي ڪابہ ڪانھي ڪنھن طرح جي ڪا خبر،
ماڻھو ماڻھو تون نہ ڄاڻين، ڇا کٻي آهي سڄي ڙي.
تون متان سمجهين ايئن، مجبور آ مانجهي اِمن،
تو جهڙي تي رب ڏسي ٿو، ڪانہ ڪائي اک ٻُڏي ڙي.