شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

زماني کي ڏسو جاچي ۽ پنھنجا اتوار پڻ جاچيو،

زماني کي ڏسو جاچي ۽ پنھنجا اتوار پڻ جاچيو،
چئو ٿا ڪجهہ ڪيو ٿا ڪجهہ پنھنجا ڪردار پڻ جاچيو.
برائي جو برائي کان سواءِ، ناهي نتيجو ڪو،
ڪرائي جو توکي رُسوا، ڳولي اغيار پڻ جاچيو.
برائي ۽ ڀلائي جي ڪمي ڪانھي زماني ۾،
لکين وهنوار اوجن تي، پنھنجا وهنوار پڻ جاچيو.
خدا جو خوف رک بنده، خدا کي جان آ ڏيئڻي،
ڪري واعدا ڦرڻ ڦتڪڻ، ڪوڙا اقرار پڻ جاچيو.
ڪڏهن بہ ڪنھن نہ آهي ڄاتو، مٽي آهيان مٽي ٿيندس،
مٽي جي گهوٽ لاءِ ايڏو جعلي سينگار پڻ جاچيو.
فطرت ۾ اهو آدم اصل کان ٿو ڪري تڏرون،
وڏائي ٿي جُڳائي جنھن کي رب سو قهار پڻ جاچيو.
سچيون ڳالھيون امن مانجهي ڪجن جيڪر سڌيون سامھون،
دوزخ جو درد ڄاڻو ٿا، جنت جو قرار پڻ جاچيو.