شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

اکــــــــڙيــــــن کـــــي روڪ پـــــيارا، نُــقــصــان ٿــــو ٿــــئي،

اکــــــــڙيــــــن کـــــي روڪ پـــــيارا، نُــقــصــان ٿــــو ٿــــئي،
اِنـــسان جــي مـــان جـــان هــــان، وڏو زيـــــان ٿــــو ٿــــئي.
ڪـاڏي وڃـان دنيا ۾ مان، جنھن لاءِ مران ماري ٿــو سـو،
ڪــــيو هـــــاءِ هـــــاءِ هــــــانّ جِهـــــڄـــــي، ارمـــان ٿـــو ٿـــئي.
نازڪ نيڻن جـي نـاز سـان، اُلـجهي ڪِران ٿـو هـر دفـــعو،
پِــنبـڻين ڇِـنـڀـڻ ســان هــر هــڪ، قھري ڪــان ٿــو ٿـــئي.
آهـون پُـــڄــن ٿـيون عـرش تــي، ڦُــونـــدا ٿـــيو ڦــاٽي فـلـڪ،
جــــــڏهــــن فــــــرش تــــي دُکــــي ڪـــو، اِنــســان ٿــــــو ٿـــئي.
مُـرڪــي نہ ــــاري مــــون ڏي پــنھنـجــو ڪـــري وتــــئي،
مانجهي اِمـــن تـــــي هـــي ڪـــيڏو، احـــسان ٿــو ٿـــئي.