پرين پيار پنھنجي جي عجب آ ڪهاڻي
اها رات ياد ٿئي، جو ويٺي وِهاڻي.
راتين جون راتيون سيءُ ۽ اونہ ارو،
چاهت ڀريو آ سماچار سارو،
ننڍي هي لاکان دِل هي وِڪاڻي.
ڪيڏيون بي قراريون، ڪيڏيون انتظاريون،
رُسڻ ۽ ٺهڻ جون ڪر ياد ڳالھيون،
ڪڏهن جهڪ جهولا، ڪڏهن مينھن پاڻي.
ساري حقيقت آهي ياد مون کي،
ڪڏهين ڪينَ لهندي دل تانۡ اوهان کي،
امن چئي اسان سان خُدا آهي ساڻي.