شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

دوزخ جــــو ڊپ لھي ويــــو، تـــنھنـــجـي اچـــــڻ کــــان پـــــوءِ،

دوزخ جــــو ڊپ لھي ويــــو، تـــنھنـــجـي اچـــــڻ کــــان پـــــوءِ،
مــون کـي خـدا مــلي ويــو، تــنھنــجي اچـڻ کـان پـوءِ.

دنــيا ۾ مــوت ايـندي، مـحــشر ۾ مــوت ڇاجي،
مــرندي بہ مــوت آخــر، منھنـجي مــرڻ کـان پـوءِ.

هـر پـل ۾ تنھنجي عـشق جـو، گهرو زخـم مـلي ٿوءِ،
جــنت ۾ هــوندو آهــيان، صدمي سھڻ کان پوءِ.

واعظ! تنھنــجي هي تقويٰ، منزل ڪڏهن ماڻيندي،
پنھنجو صنم ڏسان ٿو مان، هڪ ڍڪ پئڻ کان پوءِ،

مانجهي اِمن ولــر مــان، پکڙي تہ ويو اڏامي،
پرڏيھہ جو مــسافر، نہ آيــو وڃـڻ کــان پــوءِ.