شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

ڪونہ اڃان ڪو آيو، نہ آيو نہ آيو آخر دلبر درد سڄڻ تو رسايو.

ڪونہ اڃان ڪو آيو، نہ آيو نہ آيو آخر دلبر درد سڄڻ تو رسايو.
ڪنھن کان پڇان مون کي ڪانہ خبر پئي، ويھي رُئان ڪھڙو، ڪرڻي صبر پئي،
ڪيئن ڪيان ڏس ڪاڏي وڃان،منھنجي دل کي اهڙي درد اچي ڪنھن ورايو.
باھ بدن ۾ بڀڙا ڏئي ٻارئي، رب جو قسم منھنجو ھر ڪجهہ وڃائي،
پيارا پرين بس شابس ٿئي، مون کي ماري وڌئي تو جيڪو ڪيو سو سجايو.
مانجهي امن توکان پنھنجي دل پلي ويو، وري ڪيئن ورندو جيڪو دنيا ڇڏي ويو،
پارت ٿئي متان اھڙي دغا ڪنھن ٻئي سان ڪرين،تو منھنجو سر ھو وڃايو