شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

جو دل ۾ جاءِ جوڙي، قِــسمت سـان مِــلي ٿــو اهــڙو مھمان ڪــوئـي ڪــوئــي،

جو دل ۾ جاءِ جوڙي، قِــسمت سـان مِــلي ٿــو اهــڙو مھمان ڪــوئـي ڪــوئــي،
ماڻھون تہ لکـين گُهـمن ٿا،انھن مـان اڪـثر ٿــو ڏِسجــي انسان ڪوئي ڪوئي.
احســـــاس، جـــــذبــــا، خــــوبـــيون، خـــــامــــوش فِـــطــرتـــون ۽ دل جــون قُـــوتــون،
اُڀــاري اُجــاگر ٿـــو ڪــري، دنــيا ۾ عــالــٰي ظــرف قـــدردان ڪــــوئي ڪـــوئــــي.
جِـنھن کــي ســونھن تـي نــاز آ،ســو حســين خــود کـي الائــي ڇـا ٿو سمجهي؟
ڪـــري ٿــــــو دل جــو درمــان ۽ وفــا سـو آ مـحـبـتي مھربــان ڪــوئي ڪــوئــي.
قِـــصــا ٿــا پــڙهــجــن،عِــلـم ٿــا پــڙهـجـن، ڪـــتابــن ســـان ڏس گـــرم خــــوشـــي،
ٿــــــڌي دل وَ دمــــاغ ســــان، ٿــــو مــــومــــن پــــڙهـــي قـــرآن ڪـــوئــي ڪــــوئـــي.
عِـشق جـو وڃي نالو رهيو، اڄ ڪوڙيون ڪهاڻيون ڏس قُرب جون مانجهي،
ڪــــچ ڪــــوڙ ٿــــو وِڪـــامــي رڳـــو، آهـــي ســچ جـــو داســتان ڪــوئي ڪــــوئي.