شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

يـــــــــــار اســــــان وٽ ايـــــنــــدو آهـــــي، دل جــــــي آس وڌائـــــڻ ڪــــاڻ،

يـــــــــــار اســــــان وٽ ايـــــنــــدو آهـــــي، دل جــــــي آس وڌائـــــڻ ڪــــاڻ،
پـــيـار جــي مُــرڪ پـــيــاري ســــوائي، پِــرتــئون پــياس وڌائــڻ ڪــاڻ.
هــــيـــرن، مـــوتـــيــن، چـــانــديــــــن جــهــڙا، لال گُــــلابــــي پـــيـــلا ڳــــل،
تــوکـــان رنـگـت خــوشــبو وٺــن ٿــا، پـنھنـجـــو واس وڌائــــڻ ڪــــاڻ.
مـنھنجـو جـيئڻ ۽ ميرڻ آ اُلفت، ڪُلفت سان منھنجو ڪجهہ نہ وڃي،
ڄـائـــو ۽ نِــپــيو اِنھي لاء آهـيان، سِـــڪ کــــي خــــاص وڌائــــڻ ڪــــاڻ.
ڌَرتـــتي جــو ٿــر ۾ بــــادل، وس ڪـــري ٿـــو ولھاريـــون ڪــري،
اُڃ اُســـــاٽـــــون ٿــــو لاهــــي لـــيــڪــن، ويـــــتــــر تــــــاس وڌائــــڻ ڪـــاڻ.
تصور تنھنجو، مـنظر تنھنجو، مانجهي اِمن سڀ تـنھنجــا رنــگ،
ذِڪــــر فِــــڪــــر ۽ روح ۾ تـــون آن، روح جــي راس وڌائـــڻ ڪـــاڻ.