مون کي منھنجي خبر ڪائي ڪانھي مِٺا ۽ ياد نہ ٻيا ڪم ڪار صنم،
سينگار ڪري ويھ سامھون منھنجي ۽ تُنھنجا ڏسان ديدار صنم.
هڪ رات سڄڻ سا ياد هوندئي، جنھن رات سانوڻ سئو ساٺ ڪيا،
تنھنجي پيار جي سار ۾ ساھ سڙيو ۽ تون نہ ڪرين ڪا سنڀار صنم.
مون تولاءِ ڏِٺا در در جا ڌِڪا، هر ڪنھن جا طعنا سئو طُنقا سَٺا،
تنھنجي پيار جي ڏور ۾ ڪيئن وِچڙيم، سو آهي عجب اسرار ڏٺم.
توکان وڌ نہ وري ڪو دُنيا ۾ ڏٺم، تُنھنجي سونھن جي ڪاٿا ڪير ڪري؟
تنھنجي سيوا ۾ هي نِبري جنم، تنھنجو در نہ ڇڏيان دربار صنم.
اي مانجهي امن مهتاب ضيا، رُخ روشن ٿو جِند جان وٺي،
سرڪار جي آڏو سِر حاضر، هي هڪ نہ دفعو هر بار صنم.