شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

مٺا مون کي تنھنجون شب روز سارون،

مٺا مون کي تنھنجون شب روز سارون،
ڪڏهن يار ايندين؟ ملن ٿيون معيارون.
منھنجو يار ٿيندين، وڌي مان ويندو،
اندر مان اوهان جو ارمان ويندو،
منھنجي توکي پارت، ڪجان پيو سنڀارون.
ٻُڌو ٿا جيڪي ڪُجهہ، ماڻھو اڄ چون ٿا،
اسان جي ڇِڄڻ تي، نچن ۽ ڪُڏن ٿا،
سچا پاڻ رهجو، ڪجو سؤ ستاريون.
امن چانگ مانجهي اوهان جو آ پنھنجو،
خُدا جو قسم ٿئو، سدا منھنجا رهجو،
رڳو گڏ گُهمون ٻئي، هجن خوش گُذاريون.