شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

سڄڻ سامھون نِــگـاهــون ڌر، نــمــي هـي نــواب جُهــڪــي پــونــدا،

سڄڻ سامھون نِــگـاهــون ڌر، نــمــي هـي نــواب جُهــڪــي پــونــدا،
بـي حــس قــمــر ۽ شـمـس ۾، شُــعاع جــا شــتاب جُهـڪي پـــونـــدا.
نـــــازڪ هــــــن، نِـــمــاڻــــا هـــن، بِنـــا مُـــلھہ جـــــــي وِڪــــاڻــــا هــــــن،
مُـــٺا ســـڀ مــاٺ ٿــي پــونــدا، آڏو هـــي عــذاب جُهــڪي پـــونــــدا،
تـنھنـجــو چھرو ڏسـي پــيارا، پـڙهـــان ڪـــا ســـونھن جــي آيــت،
ڪجي ڪـو وِرد جِـي وِرلــي، عِـلـم جــا ڪــتاب جُهــڪــي پـــونـــدا.
تـنھنجـي هن سونھن جو ڪاٿو، نہ ٿيو ڪنھن کان اسان ڇا چئون،
ڪـــيون ٿــا حِســاب ويھي جــي، انــگن جــا حسـاب جُهــڪي پــوندا.
رُڳــــــــو لالاڻ لـــــبــــڙن جـــي، شـــغـــف ڳــــاڙهــــاڻ ڏس تہ صـــحـــيـح،
مـثالن سـان مُـــنــجهـي ٿـــا پــئون، گُــل ۽ گُــلاب جُهـــڪي پـــونـــدا.
تنھنجيون اکــــڙيـــون مـــاشـــاءالله، تــجـلـن ســان گُهــمن گُهــورن،
زاهــــد جــــي زُهــــد ۽ تـــقـويٰ، سمـــورا ثـــواب جُهـــڪـي پـــونـــدا.
ڪرين تـون جــي ڪُـــٺــلـــن جـــون، مـسيحا ٿـــي مـــلــــم پــٽــيون،
چــوان ٿـو سـچ اِمـن مـانجهي، سـڀئي صدبــاب جُهــڪي پوندا.