اي هم نواهم ساٿيو، تاريخ پنھنجي جاچيو
آزاد قومون سي ئي چئجن، عدو جن اگهاٽيو.
نقاش فطرت ناتوان ۽ ننڊ سُستي ناروي،
سدا جي غِفلت ۾ رهن، تن جي ڏِسو اڄ راروي،
وقت ضايع تلخ رُوئي، نہ برتري نہ برابري،
اڄ زمانو اڳتي کان اڳتي، عِلم رکي ٿو اڪابري،
پنھنجي وطن ۾ پاڻ کي خنجر کڻي نہ ڪاٽيو.
رس رچاءَ ۽ روح سان ڪو پُر ڪشش ماحول رک،
ٿي بھادر ساک رک ۽ سچو پنھنجو قول رک،
ڇڏ غداري سنڌ سان نہ ٻيائي سندو ٻول رک،
مر ويسون پر سنڌ نہ ڏيسون سِر سان ٽِڪائي ٽول رک،
ڪڏهن بہ دشمن سامھون اچي، پوئتي ڌِڪي پُڇاٽيو
تون رکين ايمان سالِم جبل ٽُڪرا ٿي پون،
رُڪ دٻائڻ سان پُرزا ڪپھہ مان ڪُڪرا ٿي پون،
رُڪين ڪِنارو، هلين تہ درياءَ، سڀ سانگ سفرا ٿي پون،
پر قوم سان گڏ قوم ٿي عِلم ادب اپنايو.
بُزرگن جي بالاتري ڪوششون ۽ ڪاوشون،
جن جي نتيجي ۾ اڄ اسين ٿڌي هوا ۾ ٿا گهمون،
اهڙي طرح خود اسين سچ سچائي ڪا سِکون،
بدعنواني بد عمل کان بالاتر ٿي بھتر بچون،
قومي ڀلائي ۽ بالادستيءَ لاءِ ائين اُچاٽيو.