حُسن جي تئو تپش کان گم، جلي جندڙي عذابن ۾.
ڪري ٿو ناز تون نڪرين، ويڙهي منہ ڙو نقابن ۾.
گهلن هيرون بھارن جون، وُٺا ويرا وڏي رونق،
شرابي رُت ڀِنل برکا، اڪيلو مان بھارن ۾.
اندر جون سئو اُميدون هي، اُڃيون تو لئي آتيون،
ڪهن ٿيون قرب جون ڪاتيون، متل ماتم وڏامن ۾.
قبر منھنجي اڪيلي ٿئي، ايندو مون ڏي اڪيلو ڪر،
وٺي ڪو ٻيو نہ ايندو ڪر، منھنجو دشمن مقامن ۾.
امن مانجهي اسان تو لئي پنھنجو سر هي سھايو آ،
اڃا پيارا مٺا مونکان رهين ڇو ٿو حِجابن ۾.