شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

اوهان ساڻ منھنجي محبت وڌي وئي،

اوهان ساڻ منھنجي محبت وڌي وئي،
دُنيا جي الائي چو نفرت وڌي وئي.
زندگي عبادت کان، خالي رهي پر،
پُرخلوص ٻين لاءِ، نيت وڌي وئي.
ائين ڇو ٿا چئو تہ ڪُلفت گهڻي آ،
چئو سُبحان الله، اُلفت وڌي وئي.
سڀ ڪجهہ صحيح آ، صحيح پاڻ ٿي پئو،
نہ چئو هن جي هاڻي، اهميت وڌي وئي.
ڪري ڪو ظلم، ۽ رياء ڌاڍ تڏرون،
اها سمجھ ان تي ڪا، شامت وڌي وئي.
انصاف حق کي، پاسيري رکڻ سان،
وڏيرا تنھنجي لاءِ، ندامت وڌي وئي.
امن چانگ مانجهي، ٿيو مُڙس ماڻھو،
ڏيو منھن هرڪنھن کي، حالت وڌي وئي.