شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

دنـــيا جـو مـطلـب بـي سُـود سمجهہ، سھڻي محبوب صنم جي بنا

دنـــيا جـو مـطلـب بـي سُـود سمجهہ، سھڻي محبوب صنم جي بنا،
صــنم جــي ڪرم سان فھم بي مليو، هــوند حيوان هجان ها علم جي بنا.

هُــجي آدم ۽ نہ هــجي غــم، ســو نــاهي آدم، آهــي بــي جــان،
خُــــدا بــي غــم نــاهــي ڏيـندو، پـنھنجـي رحــمت ڪـرم جــي بِــــــنا.

پـــيدا ڪـــري ســـگـهــيو ٿــي مالـــڪ، بِـــنا مــاءُ جــي مســيحـــا پــر،
رتـــبو مــســيحي مــلي هـــا ڪــيــــئن ذاتــي دم مـــريـــم جـــي بِـــنا.

صــورت ۾ ڪــو هُـــجـــي احـــسن، ســـيرت نــقلــي جـــعلي ويـــس،
اُهــــو انـــسان نــاهــي انــسان، حــقــــيقي شــــعور شـــرم جـــــــي بِــنا.

اُڀ ۾ سِـج ٿــو اڀــري، لھي تہ چــنڊ تارا ٿــا چـــمڪن چـــوڌاري،
گــر ڏيــنھن رات ناهن تــانُ بــي نــور چــراغ ڀــرم جي بــنا.

اکـــــين جــــي نـــــاز جـــا نــســتر، ڪــري ڪڙڪـاٽ ٽپـيا هــانُ ۾،
تنھنجا گهاءُ محبوب مــزو ٿـا ڏيــن، چـِڪن ٿــا فٽ مرم جي بِنا.

ڄــمــڻ ســان قــلم لاڳــو آ، قــبر تـائين شــاهد سِر سان سنوان،
منھنجا ڏوھہ لـڪن ڪــاٿــي، تـنھنـجـي وسـيع عريـض رحـم جــي بنا.

زنــدگــي ۾ بــندگــي فـــطـرتـي عــمل آهـي اي مــانـجـهي اِمن.
اهــڙي عـــبادت بــي فــيـض، نــاهــي قـبــول فھم جـي بِــنا.