شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

گهري نظر سان نہ ار، سڄڻ تنھنجي سيني ۾،

گهري نظر سان نہ ار، سڄڻ تنھنجي سيني ۾،
سڄڻ تنھنجي سيني ۾، پگهر دل پسيني ۾.
پان کي پنھنجو پاڻ ۾ ڳولج،
ڀڃ هي ڳُجهارت، سُر سان کولج،
آهي بدن ۾ بھار، خُدا هن خزيني ۾.
تون ۽ تو ۾ ٻَولي ڪو ٻيو ڇو؟
ڪنھن جو آ پڃرو، ڪنھن جو آ طوطو،
قاضي ڪڇ ۾ ويھار، اندر جي آئيني ۾.
توکي آڪڙ هوڏ وڏائي،
اِها عمر وئي ايئن ٿي اجائي،
فاني جڳ جنسار، گهڙي پل مھيني ۾.
مانجهي اِمن چئي، پھہ کي تون پالج،
تون هي تون، جي ٻولي ٻولج،
تن ۾ تند هي تنوار، قلب جي قريني ۾.