وقت بدل ٿيندو مگر
ٻہ ٽي گهڙيون اَهنجو سفر!
ڪير ٿو مون کان پڇي هي حقيقت حال هي،
زندگاني ٿي زهر آ، جيئرو جيئڻ جنجال هي،
ڪينَ گذريو ڇا چوان، هي مھينو سال هي،
مان تہ هڪ ناهيان، سڄو راڄ ٿيو بدحال هي،
آهي ماڻهن ۾ مڪر، اسان ماڻهن ۾ ٻڪر!
اسماعيل امن اڳ کان گهڻا اهڙا اچي پريشان ٿيا،
راهون ڪٺن ابتو چڪر، ڪم نہ اڃان آسان ٿيا،
رُشوت بنا انڌا ماڻھون ڪوڙا ڪنڃر بي ايمان ٿيا،
ڪم نہ ڪن پئسي بِنا، نَسوها اچي نادان ٿيا،
پئسي وٺڻ لاءِ ڪن ٿا تڪڙ، منھين پوين ڪينَ ڪي ڪڪر!
اڄ اسان وٽ مال ناهي ۽ بند پاڻي في الحال آ،
ان ئي کائڻ لاءِ گهر ۾ ناهي ايڏو سدورو قال آ،
روزي خدا جي هٿ ۾ آ، اهوئي مالڪ لڄپال آ،
اڌ لک ڪنھن جي گهر ۾ اچي اهو مسئلو مٺا نامحال آ،
ابتو ڪم ۽ ابتو چڪر، جبل سان هڻڻو پوي ٿو ٽڪر!
احمد عطن الله سون وات بند اهڙو ڪيو،
چپ گهمن چپ چاپ ۾ وات مٿان هٿڙا ڏيو،
راڄ ۾ ماڻھو چغل جي کڙڪو تن جي ڪن پيو،
خوار کڻي اهڙو ڪندا جو پيرا وتن هر هر کنيو،
امن ماڻھو رکن سئو سئو مڪر، انڌارو اندر ۾ منھن ۾ شڪر!