شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

مـــــوچــــــارا مـــوچارا مکـــڻ جھڙا ماڻھون،

مـــــوچــــــارا مـــوچارا مکـــڻ جھڙا ماڻھون،
مـــري ويا هليا ويـــا رهــڻ جھڙا ماڻھون.

حقيقت کان واقف، قـــــبـــر ۾ بہ هــوندس،
ناهــيون خُــدارا، مــرڻ جھڙا مــاڻھون.

بــرقــعو مــٽائي، لــڏي جــي ويـــاســون،
تصور جـــي دنــيا ۾ تــرڻ جھڙا ماڻھون.

ادب هـو، عجب جـــو اهـــل بہ هياسـون،
دشمن جــي آڏو اچــڻ جھڙا مــاڻھون.

قــســمت ۾ غُــربــت الائـــي ڇــــو اچـي وئي،
هـــئاســون ڏيــڻ ۽ وٺــڻ جھڙا ماڻھون.

نہ ٿــــي شــادمـــانــي شــرم ٿــو ٿـــئي پـر،
بــرادر ۾ اُٿــڻ ۽ ويھڻ جھڙا ماڻھون،

تـــوهــــان ۾ تــوهــان جـــو اِمـن بہ هيو ڪو،
ائـــــين چـــئي چــريا ٿــيا رئــڻ جھڙا ماڻھون،