مجبور آهيان، مون کي سڏي، ڇو ڀلا سزا ٿا ڏيو،
گڏ غير سان گهمين مان ڏسان، ڇو اها دُعا ٿا ڏيو.
منھنجي خطا اها جو توسان، مون وفا ڪئي،
افسوس ان جي عيوض ۾، ڇو مون کي دغا ٿا ڏيو.
وسڪار ٿر تي ٿاڌل ٿي، دل چري چري آ مٺا،
محبوب مند ۾ تون آ جدا، ڇو اهو ايذاءُ ٿا ڏيو.
پنھنجي بچڻ جي لاءِ مٺا، هٿ تنھنجي ۾ هٿ مون ڏنا،
پر ڇا خبر هئي مانجهي امن هٿ ڍلا ڍلا ٿا ڏيو.