نوڪري حڪومت سند، نہ ٿي ملي غريب کي،
سڀ ڪو وڏيرو پاڻ ڏي، ڏيندو دوست قريب کي.
سُو هُجئي سا اٿئي، جي غريب آهين تہ وڃ ڀڄي،
غريب پيءُ جو پُٽ آهين، چئو پنھنجي نصيب کي.
جاچي ڏِسو اي ڀاءُ سياڻا، امير ٿا اڄ عيش ڪن،
اُن ڪري ٿي ڍن گُهرجي ڦيرو ڏين فريب کي.
ووٽ ٿا توکان وٺن، اُن جي عيوض جِهڻڪون ڍِڪا،
دشمن رهن هر موڙ تي، طاقت ناهي ڪنھن رقيب کي.
اي اِمن مانجهي قلم سچو وهي تہ بِسمِ الله،
ڪاڻ ڪنھن جي ناهي ڪائي شاعروَاديب کي.