شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

قدم سِر منھنجي تي ڌري ڪونہ سگهندين

قدم سِر منھنجي تي ڌري ڪونہ سگهندين
اسان سان جُٺون هي ڪري ڪونہ سگهندين.
هڻي ڪوڙ چُغلي ۽ بھتان بُڇڙا،
هي نقصان ايڏا ڀري ڪونہ سگهندين.
وڙهين ٿو ڪري ساڙ، سڙي نيٺ ويندين،
ڪيني قدّورت ڪڙي ڪونہ سگهندين.
کڻين کڏ اسان لاءِ ڪِري پاڻ پوندين،
مٿان جادو منھنجي جڙي ڪونہ سگهندين.
اي دغاباز دُشمن تون دُشمن تہ آهين،
ڪوڙا ڪيس مون تي مَڙهي ڪونہ سگهندين.
ڄاڻي سُڃاڻي ٿو سڄو لوڪ مون کي،
چڱي کي ڪِنو چئي تڙي ڪونہ سگهندين.
ڏسي ڌن اجائي ڪرين ڪم شيطاني،
منھنجون واٽون راهون گهڙي ڪونہ سگهندين.
سڄي راڄ توکي ڇڏي آ ڏنو پر،
سڀ ڪنھن جي لڄ کي تري ڪونہ سگهندين.
امن چئي اسان جي واري ۾ اچي وئين،
موت کان ڀڄي ٿي پري ڪونہ سگهندين.