شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

ٻڙڪ ٻاهر نہ ٻُڌائجو،

ٻڙڪ ٻاهر نہ ٻُڌائجو،
نعتو بہ هي نڀائجو.
مان مران تہ هڪ وصيعت،
پنھنجي گهر اڳيان دفنائجو.
ڪاري طوفان ۾ وڻ ڪريو،
رهيل پاڙون نہ وڍائجو.
ٻيڙي ٻُڏي ٿي بحر ۾،
وزن تہ ڪجهہ لھرائجو.
سادي زبان ۾ سادو اثر،
غزل منھنجي نہ ڳائجو.
پاڻ ڳائبو پاڻ ٻُڌبو،
گيت نہ گُن گُنائبو.
مانجهي امن محبت ڀري،
سنگت سان سُر ملائبو.