اڄ سڄڻ هڪ ڳالھہ ڪر، عاشق اوهانجو ڪير آ،
ڪير تنھنجو ساڀ ڏيندو، ڪير تنھنجو غير آ
مُفت جا ماڻا ڪري من چيري ماري وڌئي،
ٻار آهين يار منھنجا، تنھنجي عقل ۾ دير آ.
هي سوچ سپنا سڀ سھي پر هلڪا قھر سھڻا اٿم،
هي موج من جي دلپسند آ، سيڪ جو سھانو سير آ.
شھر ۾ گڏجي گُهمين غير سان اي گلبند،
مھر نظر ناهي اسان تي، اَير نڪو ڪوئي ڀير آ.
طلب اهڙي يا خُدا، جو طعام سترش ڇا ڪبا،
جي قاتل اکيون هڪدم کڻين، قيامت حشر تائين خير آ.
ڪھڙي خبر دلبر سندي، اُنجي چاهت جنھن سان لڳي،
مون کي دشمن جي خِلش، آڏو اکين انڌير آ.
اهڙو اثر آ اسان تي، عقل ٿو اُبتو وڃي،
پر خير سان پئي گذري ويري، نڪو ڪو وير آ.
وير اندر مان ڪڍ کڻي پوندئي خبر هن سير جي،
پيار جا اُڌما پچاءِ، نِکار ڪر جا مير آ.
اي اِمن شعر لِک پر شعر جي معنيٰ ٻُڌا،
ڇا تنھنجي زبان تنھنجو اندر بيان ڪري سڀ شعر آ.