شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

اي ســونھن تـوسـان مــخاطـب هـان، تـون آهـين ڪـٿان جي، ڪاٿان آئين؟

اي ســونھن تـوسـان مــخاطـب هـان، تـون آهـين ڪـٿان جي، ڪاٿان آئين؟
سونھن چيو رب ڳول پنھنجي رنگ توکي منھنجا ڏسڻا هـن.

توکـي تـئو اچــي ۽ دانھن ڪــرين، اهــو ســونھن ســان ســودو سســتو آ،
ڪوه طور جــو تــجــلو وقــتي هــو، تنھنجا دوڳ ديــڳــن ۾ ڪــڙهــڻا هن.

اي قــلــم رنـگــين ڪجهہ لـک تہ لـکون، ڀــل رڪـجون ڇـو؟ ۽ رهــجــون ڇـــو؟
جـــو حــال هــجي ســو بِــسمِ الله، اڻ مــٽ ڪـي نــشان هــت ڇـــڏڻا هــن.

تــون ڌيــري ڌيـــري خـــار کـــي آخـــر، گُــــل بــڻاء، بـــي مُــــلـــھہ بـــڻاءَ،
ســــخـــت زُبــان کــي نـــرم وارا، پــيار جــا پــنا پـــڙهـــڻا هـــــن.

اي مـــانــجــهــي امــن پــيار جــا ويــري، غــير بــحــر ۾ ٻــڏنــدا پـــيا،
پـــيار جـــا پـــرتـــا پــيار ونـــڊيـــنــدا، تـــوڪــل جــا تـــرهــا تــرڻــا هـــن.