سائين ميڏا اڄ تون ڪيوين آ پھتئين،
چُپ چُپ ڪر ڪي پاسي ميڏي وچ ڀرڙي گِهن آ ٻِٺئين.
تيڏي پُڇا هم روز ڪريندا، رب دا قسم مين تيڪون سريندا،
اڄ گُهمندا اڱڻ تي وتئين.
ٺار ڇوڙئي دل صدقه ٿيوان، سِر جي کپئي تان گهور مين ڏيوان،
جي رات مين ڪڻ رهندئين.
غير سڙن تون ڀاڪُر پاءُ ٻهه، مُنھن ڏي ميڪون مين نال الا ٻهه،
اڄ واھہ جو پيا ٿيندئين.
مانجهي اِمن ڪون تين اڄ ڄاتا، نال نظر دي صاف سُڃاتا،
تون سائين ميڏي سِر دئين.