شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

هِن زماني ۾ تون ظالم، ظُلم ڪري پڇتائيندين پوءِ،

هِن زماني ۾ تون ظالم، ظُلم ڪري پڇتائيندين پوءِ،
ڌارين جي تون ڏيھہ ۾ ايندين، مُنھن ۾ واري وسائيندين پوءِ.
توکي شوق هِن نئين دُنيا جو، نئين جواني نئين وڌاءُ جو،
شوق انڌي ۾ مُنھن جياپي پنھنجو پاڻ لڄائيندين پوءِ.
ٿڌڙا مِٺڙآ شربت جهڙا ڏينھن، جُهڙالا محبت جهڙا،
عيش خُوشي ۾ ڏينھن اڏائي وقت لاءِ ويھي روئندين پوءِ.
موج خُوشي ۽ جُهر مُر جهالر، سئو سئو ڏيکا اندر ٻاهر،
ويندو پل پهر ڇڏائي، وِٿيون سو واجهائيندين پوءِ.
اِمن قبر ۾ ڪير نہ ويندو، ڏِسو اکين سان سڀڪي ويندو،
وڃ مرد ادا تون وارو وَڄائي، چڱي ادا وڃي لهندين پوءِ.