شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

منھنجا سھڻا سڄڻ پيو ٿو ماڻا ڪرين،

منھنجا سھڻا سڄڻ پيو ٿو ماڻا ڪرين،
مون کي ماري مِٺا، پوءِ پُڇاڻا ڪرين،
هِڪ تہ تنھنجي حُسن جو ٿو جلوو وڻي،
تنھنجي اکڙين جي اُلفت، اندر کي اُڻي،
مولا توکي ڏني سونھن سوڀيا ڳڻي،
پنھنجي حِرفت سان، عالم اياڻا ڪرين.
هي نزاڪت، ڪرامت ۽ جوڀن جُڙئي،
ونڊ ونڊيندي ڏِنئي، جنھن جڏهن بہ گهرئي،
تون آن ساقي سخي، ٿو خُدا رنگ ڀرئي،
پنھنجي اڻ کُٽ عنايت ٿو پاڻهان ڪرين.
تنھنجي در جا گدا، ويا ٿئي جهوليون ڀري،
پنھنجي من جون مرادون، ويا پوريون ڪري،
تنھنجي چھري ڏسڻ سان ملامت ٽري،
شوق اهڙا اِمن ٿو شاهاڻا ڪرين.