شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

بي درد زماني کان، هي انصاف ٿيندو ويو،

بي درد زماني کان، هي انصاف ٿيندو ويو،
جو ڪين مُناسب هيو، سو صاف ٿيندو ويو.
نہ سُجاڳ رهيا رات، نہ پرڀات اُٿيا هو،
هڪ پرزي ذري مان ڏسو ڪوه ڪاف ٿيندو وي.و
نہ شناس خدا، طرز فڪر نہ غور رهيو آ،
هر پڙ اوتاري جو اڏو، دونہ ون داف ٿيندو ويو.
صوفي سرمست ڏسو ساھ ۾ ٻيو ساھ کڻن ٿا،
هن دعويٰ دليلن ۾ شر شنگاف ٿيندو ويو.
عارف بالله ۽ بزرگي ۾ بات وڏي آ،
هروار هر خيال سندن، شفاف ٿيندو ويو.
اي چانگ امن تصوف جا شائق آهيون بيشڪ،
پر جُڙتو ڳالھين ۾، جيئڻ گندگاف ٿيندو ويو.