شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

نہ زنــدگـي ۾ بــندگــي، نہ لُــطـف نہ مــزو ڪــو مـنـٺار کــان ســواءِ،

نہ زنــدگـي ۾ بــندگــي، نہ لُــطـف نہ مــزو ڪــو مـنـٺار کــان ســواءِ،
اڌُوري، اجـــائـــي، اوپــري، ڄـــڻ آ واري عُـــمـــر آ يـــار کــان سـواءِ.
اڄ زنــــدگـــي جـــي شـــهـــادت، ٿــــو ســونھن جـــي نــالـــي ڪـــيان،
مــگــر چـــوان ٿــــو نہ اچــي مــوت، صــنـم جـــي ديـــدار کــان ســواءِ.
مــڃــان ٿـــو غـــريـــب هـــــان پـــــر، هــــانّ ٺـــريــــل ٿـــم امـــير هــــــان،
ڪم ڪار ٻـيو نہ ڄــــاڻـــان، هـــن عـشــق جــي وهـــنوار کـــان ســـواءِ.
نہ دُشــمــن جــي هـــٿـان مـرنـدس، نہ غـير ٿـو ڪجهہ بگاڙي سگهي،
مــــاري تہ ڪـــــو پـــــيار ســــان، نــــٿو گــــذر ٿـــئي پـــيار کــان ســـواءِ.
هــــي چــنـــڊ هـــي چــانـــڊوڪـــي هــــي بــــاغ هـــــي گُـــلــــن جــي هـــڳــاءُ
سڀ رِڻ بر ٿـي ويـندا، تــنھنـجـي ســـيـــنڌ جـــي ســـنوار کــــان ســـــواءِ.
گُـــــل هُــــجــــي تہ بُــل بـــل بہ هُــجــي، يــار هُــجــي تہ پـرسـتار بہ هـجي،
خـــبــر ٿــــــئو گُــــــل بہ گُـــــل نـــاهــي، خــطــرنــاڪ خـــار کــــان ســــــــواءِ.
چـلي ٿو هلي ٿـو دنيا جو چرخو، چاهت ۽ رنگت روحانيت ۽ رســائي،
ســڀ رنگ ۽ ڍنـگ ويندا وِکري ۽ بِکري تنھنجي کيڪار کان ســواءِ.
ڄايس ۽ نپنس محـبت ۾ مانجهي، وڏو ٿي جواني بہ ماڻي ڇــڏيم،
نہ سمجهيم نہ ڄاتـم، نہ ٻُــڌم، ڪـابہ ٻـولي مِــيٺ ۽ پــيار کــان ســواءِ.