بَي ادب ڀاڙي، ڪڏهن بہ عشق ۾ وڍجي نہ ٿو،
ڪي ئي ڪُھاڙا ڪات قھري، ڪپ ڪاتي سان ڪٽجي نہ ٿو.
جنھن جي دل تي آ اثر، دولت دُنيا جي زور جو،
اُن انڌي کي چئو کڻي، ليڪن هالو هٽجي نہ ٿو.
جنھن جي دل ۾ رحم ناهي ۽ ڀرم کان ڀُلجي ويو،
سو پاڻ زوري ۽ خود غرضي کان، غافل سفا گهٽجي نہ ٿو.
ٿو ڪري مظلوم تي ڪاهون، ڪهر هي ڪَوهرِي،
پنھنجي زور ۽ جبر جفا سان، دُنيا ۾ هو وٺجي نہ ٿو.
اي اِمن اخلاق سان، آخر بيھي ٿي ڳالھہ هِت،
بدخوانۡ ۽ بد ذهن زُبان سان رُڪجي نہ ٿو.