شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

وڃان ٿو يار ڏي موٽي، گهر پنھنجي ويھڻ ڪونھي،

وڃان ٿو يار ڏي موٽي، گهر پنھنجي ويھڻ ڪونھي،
آرام سڪونَ اصل ڪونھي، خوشي کاڌو کائڻ ڪونھي.
ويو آ يار مون کان اڄ، بھاني ڪنھن رُسڻ جي بس،
چوان مان ڪيان ڪيئن، عرض ان کي ڪُڇڻ ڪونھي.
دنيا جون دولتون دم دم ۽ پائڻ کائڻ جا عيش همدم،
اچي پِيري پير پايا، افسوس ويھڻ ۽ اُٿڻ ڪونھي.
امن جي آس اها هاڻي ڪندو پاڪ مولا پوري،
ڏيئي ٿو ڏيھ کي مولا، ڏئي تہ بس پُڇڻ ڪونھي.