شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

ظلم زياده زوراور ٿو ضعيفن سان ڪري زوري،

ظلم زياده زوراور ٿو ضعيفن سان ڪري زوري،
ڪپي ڪيري ڪھن ڪجليون، قتل دل ٿو ڪري ڪوري.
بيهڪ آڏو تہ ابرن جي، اولارڻ تيغ جي نسبت،
ڪرٽي ڪاٽي ڪھن ڪاڪل، گهڙي پل سيگهہ جي نسبت،
نوايل سِر نظارن ۾، نشي سان پيغ جي نسبت،
سرگوشيون، الازاريون، وڃن ماريون تہ مان گهودي.
چوان ٿو قِيس ڪجلين جا، ٻُڌو ڪن ڏئي بُڌڻ وارا،
ڪيئي ڪي ئي خون جهٽ پٽ ۾، خاني سي خان ڌن وارا،
سامھون سٽ سٽ، سوين چٽ چٽ، ماڻھون مٽ مٽ ۽ مونجهارا.
هڻي وارا، اِشارا ۽ واري وارَي بڌن ڏوري،
ٿورو هٽ هٽ، ناهين تو مٽ، نہ ٿي سامھون، تون وڃ هٽجي،
جنين جي جهٽ آهي انڌلٽ، ڦٽن تي ڦٽ وڃي ڦٽجي،
وڏا ڪونڌر ۽ ڪم وارا، اِمن پارا ويا ڌڪجي،
گهمين تہ گهم ڏئي پاسا، ڪري چُپ مَپ چريا چوري.