تاريخ جي ريشم پردي ۾، پنا پيار جا ويڙھ تہ ويڙهيون ٿا،
تون مرضي رک ناراض نہ ٿي، اسان پنھنجي ٽُٽل دل ميڙيون ٿا.
هن سال نِڌڻڪي موسم ۾، اسان ٿر جا پپيھا ڦَرباسينۡ،
ڪوسي لُک ۾ پرڙا پانڌ ڍاري، سڀئي سُور سيني ۾ سھيڙيون ٿا.
هر بار ظُلم جي ڦاهي تي ڏٺم سِر ٽنگيل مون پارن جا،
ڦاسي گهاٽ ۾ هاڻي هٿ وجهي اڄ انا جي ڪاتي کيڙيون ٿا.
تون مون لاءِ مري وئين مان تولاءِ، باقي ڪُجهہ بہ رهيو سو ڪُجهہ ڪونھي،
نہ اُڀريو لٿو، نا پيار جون سارون پرين ڇيڙيون ٿا
اسان پرچڻ جا پل پلي پرين تنھنجي دنيا مان مس نڪتا هون،
آزاد امن آزاد آهيون، خوشبوء پنھنجي پکيڙيون ٿا.