ٻاراڻو مزاج مون سان هلندو نہ ڪر خُدارا.
منھنجي روئڻ پِٽڻ تي کِلندو نہ ڪر خُدارا.
ڇا ٿو پڇين تون مون کان، ڇا مون لڪايو توکان،
بند آ زبان ڀئو کان، درد وَ تابش وَ تئو کان،
هر هر حال دل جا پڇندو نہ ڪر خُدارا.
هر پل مزاج مٽجي، کيڏڻ ۾ ساري کٽجي،
گفتو ڪنھن جو ڪٽجي، جيئرو قبر ۾ لٽجي،
اهڙي طرح اسان تي مچندو نہ ڪر خُدارا.
هر پل ۾ ڳالھ هڪڙي، هوريان هجي يا تڪڙي،
مون کي ٻڌا تون سچڙي، سامھون تہ کڻج اکڙي،
نظر وجهي تون جهڪڙي، ڏسندو نہ ڪر خدارا.
جيئن پل هلي گذاريان، فرياد سان پڪاريان،
سئو سور ٿو سھايان، کلندي سڄڻ نہ اريان،
هڪ ڳالھ هيءَ ٻُڌايان، دشمن سان گڏجي گهمندو نہ ڪر خدارا.
ظاهر زمانو جاچج، پوءِ هي پريم آڇج،
ائين نہ دل تون ٽاڪِج، نہ ڏينھن ڏٽي تي ڪاٽج،
نخس نہ رهي ڪو ناخس، ڇپائي دل ۾ ڳالھيون امن رکندو نہ ڪر خدارا.