شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

ٽُٽي دل وئي، ٻي سدا ڪانہ ٿيندي،

ٽُٽي دل وئي، ٻي سدا ڪانہ ٿيندي،
اوهان ريءَ، اسان جي دوا ڪانہ ٿيندي.
نڪو ٻئي کي چوندُس، نڪا ڪا ضرورت،
ڀلو ٿيو ڀلي ڪيئي، منھنجي ٿي وئي پورت،
مران يا بچان پر، دغا ڪانہ ٿيندي.
اُهي ڏينھن پنھنجا جي، گڏ ٿئون گذاريا،
سانوڻ هي سھانا، سرءُ سيءُ اونہ ارا،
اُها ياد دل کان جُدا ڪانہ ٿيندي.
محبت ۾ آهن اهڙا ڏينھن ڏِسبا،
سدا خوش رهڻ جا آهن خواب کسبا،
رهي گڏ گذاري گِلا ڪانہ ٿيندي.
اِمن چانگ مانجهي کي ڪندين ياد پيارا،
مون کي تنھنجا، توکي منھنجا ها سھارا،
دُنيا ۾ اهڙي ٻي وفا ڪانہ ٿيندي.