شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

سرن جي سنگن تي، ماکي جي ملھاري،

سرن جي سنگن تي، ماکي جي ملھاري،
ڏسڻ وارا ڏسو ٿا، مٺي مُند موچاري.
ٻيرن، ٻٻرن ۽ انڌڙي جي گُلن تي
ڀنئورن، پوپٽ ۽ ماکي جي آ ماري.
کپن ۽ ٻُوهن جو، وهوا ٻُور سھڻو،
سون ۽ چاندي جيان، چمڪ ڏس چوڌاري.
اڇو ٻور ٻوءَ جو، سونو گُل کپن جو،
چانڊوڪي جو ڀٽن تي، گُلن ڪئي گُلزاري.
ٿڌڙي هوا ۽ پوي ماڪ ڌُنڌلي،
ويتر وري هي ٿڌڙي آهي واري.
امن مند هي سڀ کان وڻي مند مون کي،
سانوڻ کان بہ وڻي ٿي، سونھن ۾ سونہ اري.