شاعري

غزل جھڙي جَواني

اُستاد امام الدين تخلص امن آزاد مانجهي ضلع خيرپور، تعلقي فيض گنج جي ڳوٺ صاحب خان چانگ جي هڪ غريب گهراڻي ۾ جنم ورتو. ھو ھڪ استاد ۽ قبل شخص ھيو. سندس مٿان ڏات مھرباني ڪندي رهي. هُن جو ڪُجهہ بہ لِکيو، سو عشق وچان لِکيو، هُن کي اندر جي سِڪ ۽ اُڻ تُڻ سڀ ڪُجهہ لکرائيندي رهي . تمام حِساس شخصيت جا مالڪ هُئا ، هُن درد کي ايترو تہ محسوس ڪيو جو شاعري ڪيائون.

Title Cover of book غزل جھڙي جَواني

صلاح ڏيوو ساٿي، ميڏا جيءُ جِگر سڙدا،

صلاح ڏيوو ساٿي، ميڏا جيءُ جِگر سڙدا،
دِل جِٿا هي چاھ ڪِتا، اُٿي وس نھين چلدا.
مُلان مين ڇوڙيا ڪونھي، تعويذ ڪراوان مين،
سي ڦُر ڦُر سُڃا ڪر ڳَئي، رهندا لوڪ مين تي کِلدا.
تيڏي ڪِتي دلبر جاني مين پَڙ وتان ڏيندا،
عيد نِمازان وِچ مين دُعا دا هٿ چئيندا.
اڄ سال گذر ڳيا هي تون رُخ نھين ڏيندا،
سِيالا سرءُ سانوڻ تيڏي ٽيڪ تي هَم ٽِلدا.
اڄ امن تيڏا تيڪون مِنٿان ڪريندا هي،
ڪيڏا ميڏي آکئي. آها خيال پرين چلدا.