ويا ويچارا وڏا مري، سي ولر وڳر ها محبتي،
اڄ ننڍن آڏو اسان کي هٿ ٽنگڻو ٿو پوي.
ايندي ويندي واٽ ويندي هئي پيار جي گُفتگو،
اڄ ٻُڌي فحش پچرون، ذهن بند رکڻو ٿو پوي.
هموار رستو هٿ تہ آيو پر ادا منزل ڏُکي،
بيزار ٿي ۽ بي سبب ڪو، وڪڙ ۽ وٽ وٺڻو ٿو پوي.
ٿي پوي ظالم اگر مظلوم جي ڪنھن روپ ۾،
اهڙي ظالم انسان کان تہ پاسو ڪرڻو ٿو پوي.
بھتان بازي، بدمزاجي ۽ ڏِسو گار گند،
جاهل جهلڻ ڏاڍو ڏکيو پر پوءِ پاڻ پلڻو ٿو پوي.
مظلوم سو مظلوم آ، ظلم سھي ٿو چُپ ڪري،
ڇا ڪري؟ ڪيئن ڪري؟ ڀتين سان سور سلڻو ٿو پوي.
اي مانجهي اِمن هي زمانو آهي اُبتو ۽ ظهير،
جِت آهيون بس اڳتي هڪ ڪک نہ چرڻو ٿو پوي.